Daar lig ik dan, voor de 3e keer wilde mijn knie niet doen wat mijn hoofd wilde dat het moest doen. Maar nu is het anders; hoewel het gekraak tot aan de andere kant van het veld te horen was, voel ik geen pijn. Het liefste sta ik gelijk op, maar dat gaat natuurlijk niet. Mijn wereld lijkt even stil te staan. Seconden lijken minuten, misschien wel uren. Alles passeert de revue; diepe rouw, angst, verslagenheid... Maar nog voordat iemand bij me is gekomen roep ik het zelf al:" NU IS HET GENOEG GEWEEST! "
Vanaf mijn 4e verjaardag is voetbal 18 jaar mijn leven geweest. Alles wat ik heb meegemaakt komt uiteindelijk neer op voetbal. Vrienden? Voetbal... School? Voetbal... Levenslessen? Voetbal... Verliefdheid? Meisjes uit de vriendengroep die uiteindelijk weer ooit begonnen was met, inderdaad, voetbal. Zelfs werk moest te combineren zijn met voetbal, anders was het geen optie. Maar nu... wat moest ik nu? Ik begreep geen andere taal dan die universele sporttaal. Ik voelde me weer baby; een nieuw leven starten zonder...
Nu, 10 jaar na dato, ben ik inmiddels jeugdtrainer. Ik heb even in de amateurwereld geroken aan het hoofdtrainerschap van een standaardteam, maar als snel werd duidelijk dat ik mijn actieve kwaliteiten ook goed kon overbrengen op anderen, maar dan als trainer. Het motiveren, het inspireren... Dus kwam ik al snel in contact met de BVO's. Deze Betaalde Voetbal Organisaties, waar ik eerst als jonge jongen zelf rondhuppelde, zag ik nu vanuit een heel ander perspectief. Dagelijks werken met mensen die wisten wat ze deden, die deze club op diverse manieren draaiende hielden als ware het een fabriek. Dagelijks genieten, want werk kon je het amper noemen. De hele dag met voetbal bezig zijn, maar dan terwijl je geld verdiende! Maar dat mooie was ook al snel weer vertrokken. Ik was als coach van de A-junioren gehaald in de gloriejaren van de club, maar tegenwoordig was die glorie ver te zoeken. Of je moest al een extreme optimist zijn. Ja, dan zag je er het positieve wel van in. "Gelukkig zijn we door het oog van de naald gekropen. En dat gelukkig is dan echt gelukkig. Niet 1 maar 3 fikse tegenslagen volgden elkaar bij deze club de afgelopen 3 jaar op", grinnikt mijn assistent. "Ik heb trouwens een nieuwtje voor je, de coach van 1... die is opgestapt. Of beter gezegd; ontslagen. En guess wie volgens betrouwbare bronnen de opvolger zou moeten worden..."
De rest van het gesprek is mij tot op heden een raadsel. Ik weet nog heel vaag dat ik een sms kreeg van de voorzitter: Get your ass in here, please!
Spoiler for Uitleg:
[NOV] Keep Calm; There's Light At The End Of The Tunnel
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire