2044. Wat ooit een bolwerk van voetbal was in de jaren ’80 is langzaam omgeturnd tot een majorettepop in de serie A, afwachtend tot het touwtje wordt afgeknipt en in de Serie B doet belanden. A.C. Milan is op bezoek in de Kiezebrink Veste met 9-0 ten onder gegaan door de voetbalmachine in optima forma van manager Danny Kiezebrink. Het is het afscheid van een game waar 19 dagen, 8 uur en 4 minuten in heeft gezeten. Spelers als Heinz Ahmetaj schreven records door 82 keer te scoren in de Serie A. Niemand kwam ooit bij het assists- record van 93 van Youssouf Diabaté. Als ploeg wonnen we 27 keer achter elkaar de titel, kwamen we tot een reeks van 68 overwinningen achter elkaar in de competitie alleen en waren we 280 keer ongeslagen. Alles wat ik wilde was in die game gebeurd. In die 19 dagen, 8 uur en 4 minuten had ik alles gekregen waar ik van dromen kon. Een eigen succesvolle novelle, een eigen stadion, dominantie en een Italiaanse selectie hadden alles gebracht wat ik voor ogen had toen ik de game ooit begon. Na 19 dagen, 8 uur en 4 minuten zeg ik voorgoed gedag tegen de game om een nieuwe te starten in de versie van Football Manager 2015 om ook maar een glimp van het succes te krijgen wat ik in mijn vorige game had. En mocht het ooit zover komen, ben ik net zo dankbaar als toen.
Het begin
De serie C. Ik ben er geen fan van. De gemiddelde club is een sportief, financieel en maatschappelijk failliete club. Ik hoop er binnen twee, maximaal drie jaar echt uit te zijn.
Voorzitters hebben er al het geld er doorheen gejast. Alles is verdampt. Spielmachers, waterdragers, bepalende passers, Italiaanse schoppers en de rest van dat zooitje leveren echt nauwelijks iets op. Als ze aan het eind van hun contract staan zal de speler aan de club smeken dat ze verkocht worden en de prijs zal drastisch zakken.
Ook de jeugdopleiding van de Serie C clubs is een totale ramp. Er zit geen één waardige jeugdspeler bij. Idem bij San Marino. Andrea Biserna is een totale malloot. Die jongen kan helemaal niet verdedigen noch voetballen.
Technische managers en al die gekke Italiaanse voorzitters hebben clubs als Ascoli, Ancona, Venieza, Mantova, Lecca en Reggina de vernieling in geholpen. Over 2 jaar zal er geen geld meer zijn. Bovendien is de uitstraling van het hele Italiaanse voetbal drastisch aan het afkalven. Waar ze in de tijd van managers á la Capello en Lippi en in de tijd van spelers als Del Piero en Buffon nog ietwat op een mondaine uitstraling konden bogen, hangt er nu een zweem van provinciale lucht om de clubs heen. En waar serie A clubs als Torino, Atalanta en Sampdoria aan het uitgroeien zijn tot een regionale en zelfs landelijke speler van formaat, waar zelfs ministers en belangrijke Italianen dansend op het veld komen, wil niemand nog iets met de serie B en serie C te maken hebben. Alleen wat stokoude mannetjes die de ''succesperiode'' hebben meegemaakt. Maar voor de rest heeft heel Italië de rug naar de serie B en C gedraaid. Want niemand wil nog iets met deze competitie te maken hebben. Omdat langzaamaan de ratten zich gereed maken om het zinkende schip te verlaten. Iedereen in het land voelt dat een club als San Marino ten dode is opgeschreven. Dat er geen groeiruimte is, geen weg omhoog, maar alleen maar een diepe glijbaan naar de krochten van de aarde.
Alleen opportunisten komen nog bij San Marino, Lecce, Reggina voetballen en werken. Om snel geld te graaien en weer weg te gaan. De clubs bezitten geen ziel meer, geen hart. Het ademt kleinheid uit, verzuurde burgerlijkheid. Een club waar het chagrijn heerst, een wijverige atmosfeer van geroddel en achterdocht. Een club zonder visie, zonder filosofie, zonder leider, zonder gezicht, zonder leven. Het is sportief en financieel zo dood als een pier.
Is er nog een weg omhoog? Jazeker. Een club als Brescia in de serie B zal afzakken naar de marge van de voetballerij. Maar er zullen andere clubs opstaan die de lege plek van een Brescia of een Ternana achterlaat zullen opvullen en zo de competitie bruisend weten te houden. Reggina, Lecce, en Ascoli zal echter alleen nog als een kleine voetnoot in de geschiedenis door het leven gaan. Als een club die ooit enkele decennia een grote club was, maar nu een verarmde provinciale club waar niemand nog naar omkijkt omdat het zo onbeduidend, zo nutteloos en onbetekenend is geworden.
Dit is helemaal niet erg. Om de zoveel jaar moet de geschiedenis ververst worden. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. En de tijd is gekomen voor een schommeling van de serie A en serie B om te gaan. Bovenstaande clubs ruiken naar oubolligheid. Het is een failliete club zonder innovatie, zonder visie, zonder structuur, met een doodbloedende cultuur. Een club dus, die niets meer toevoegt aan de voetballerij in zijn geheel, en alleen al daarom dient weg te zakken.
Oftewel; I'm coming home.
Dans en zijn SM verslaving.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire